...καμιά φορά απόσχουμε, γιατί και "το νερό στα χαμηλά πηγαίνει". Είναι καμιά φορά η διάθεση ρευστή κι αν δεν βρει κανείς στήριγμα, έστω ψυχολογικό, μένει στα χαμηλά και το μετανιώνει.

Μετά από λίγο διάβασμα σε μπλοκ εμπνευσμένο, επανακάμπτω μετρίως μέτριος. Λίγο φέισμπουκ, λίγο μπλοκ, τι κάνουμε ακριβώς δεν έχω καταλάβει... Εκσυγχρονισμός; Τέλος πάντων γίνεται κι επιδιδόμαστε χωρίς ιδιαίτερο ζήλο. Οι ιώσεις μας ταλανίζουν, εμείς όμως ανθιστάμεθα σθεναρώς. Καταστεναχωρήθηκα βέβαια με την επιδρομή στο Κολωνάκι. Μα τι άξεστοι αυτοί οι αντεξουσιαστές ή ότι άλλο είναι. Να σπάνε ότι βρίσκουν; Δηλαδή οι Κολωνακιώτες γδέρνουν όποιον βρίσκουν; Ήμαρτον! Αλλά μετά την κατακραυγή πιστεύω ότι το χιλιομετάνιωσαν και δεν θα το ξανακάνουν. Εκτός κι αν ζορίσουν κι άλλο τα πράγματα, οπότε τι έχουμε να δούμε... Άντε μετά να γεφυρώσεις...

Προς το παρόν γδάρτης και κολπατζή. Δεν τον θυμάμαι τόσο αντιπροσωπευτικό, να επαληθεύει τη φήμη του σ΄ αυτό το πρώτο 10ήμερο. Και να που συνεχίζεται ακάθεκτος, να δικαιώνει το όνομα, που στους αιώνες κέρδισε.

Στο βάθος όμως η άνοιξη καραδοκεί.